«Δεν θέλω να αφήσω το χωριό μου και να πάω στο κλεινόν άστυ»

Ένας σύγχρονος... τσομπάνης

«Μάθε παιδί μου γράμματα, αλλιώς θα σε πάρω μαζί μου στα ζώα» έλεγε, με… απειλητική διάθεση, πριν από κάποια χρόνια, ο πατέρας του 17χρονου σήμερα Δημήτρη Κούρου στον γιο του. Πού να το φανταζόταν ότι ο γιος του, που έως πρόσφατα «έβλεπε» το μέλλον του μέσα σ' ένα συνεργείο, περιστοιχισμένος από αυτοκίνητα και μηχανές, θα αποφάσιζε να γίνει τελικά τσομπάνης.

Όχι, όμως, ένας τσομπάνης απ' αυτούς που φιγουράρουν σε φωτογραφίες εποχής και πρωταγωνιστούν στις ασπρόμαυρες ταινίες του παλιού, ελληνικού κινηματογράφου, αλλά ένας σύγχρονος κτηνοτρόφος, με σφαιρική άποψη για όλα τα ζητήματα που απασχολούν σήμερα τον κλάδο της κτηνοτροφίας και γνώσεις Αγγλικής.

«Θέλω να προκόψω και να έχω λεφτά, όχι να χτυπάω μύγες σ' ένα άδειο συνεργείο» λέει στο Α.Π.Ε. – Μ.Π.Ε. ο νεαρός από το Μαρτίνο Φθιώτιδας, ο οποίος διαπίστωσε νωρίς ότι ως μηχανικός αυτοκινήτων δεν θα μπορέσει να κάνει όλα όσα ονειρεύεται στη ζωή του, αφού στο χωριό του, όπως αναφέρει, «τα συνεργεία δεν έχουν δουλειά, άρα δεν έχουν λεφτά και προκοπή».

Κι έτσι, αυτό που κάποτε του έλεγε ο πατέρας του κι έμοιαζε «απειλή», σήμερα αποτελεί για τον 17χρονο Δημήτρη όνειρο ζωής. Να αναλάβει, δηλαδή, την κτηνοτροφική μονάδα του 47χρονου πατέρα του, με 400 ζώα, και όχι μόνο να τη μεγεθύνει και να την εκσυγχρονίσει, αλλά να τη μετατρέψει σε στολίδι της περιοχής.

«Δεν θέλω να αφήσω το χωριό μου και να πάω στο κλεινόν άστυ» μας λέει ο νεαρός από τη Φθιώτιδα και μας εξομολογείται ότι, σήμερα, νιώθει πως ο πατέρας του τον αντιμετωπίζει ως το «συνεταιράκι» του και τον περιμένει να ολοκληρώσει τη θητεία του στο στρατό και μαζί πια, με αέρα ανανέωσης, να «τρέξουν» την κτηνοτροφική τους μονάδα, που σημαίνει σκληρή και συνεχόμενη δουλειά.

Πάντως, όταν η σκέψη ενασχόλησης με την κτηνοτροφία έγινε απόφαση ζωής, ο Δημήτρης στενοχωριόταν που θα έπρεπε να αφήσει τους φίλους του, να αλλάξει τις συνήθειές του στο χωριό και να έρθει στην Αμερικανική Γεωργική Σχολή Θεσσαλονίκης, προκειμένου να σπουδάσει την ειδικότητα της ζωοτεχνίας.

Το συναίσθημα, ωστόσο, της… λύπης, κράτησε μόλις μια εβδομάδα, αφού τελικά ο Δημήτρης ενσωματώθηκε γρήγορα και με επιτυχία στο κοινωνικό σύνολο του οικοτροφείου, που, όπως λέει πια, «θα μου λείψει, όταν φύγω».

Ο Δημήτρης Κούρος, μιλώντας για τα συνήθη προβλήματα των συναδέλφων του εξαιτίας της συρρίκνωσης του εισοδήματος τους, σημειώνει: «Στο χωριό μου δεν είναι έτσι τα πράγματα. Και καλές τιμές στο γάλα πετυχαίνουμε με τους συνεταιρισμούς και τα εργοστάσια και τα κρέατά μας διατίθενται ικανοποιητικά. Το μόνο που παρατηρείται είναι, ίσως, κάποιες καθυστερήσεις, μικρής διάρκειας, στην αποπληρωμή. Αλλά αυτό δεν με πειράζει. Ας πάρω τα λεφτά κι ας είναι και λίγο αργότερα».

«Στη σχολή, η καθημερινότητα κυλά όμορφα» λέει ο 17χρονος Δημήτρης, αναφέροντας ότι καθημερινά, επί πέντε ώρες, έχει θεωρητική και πρακτική άσκηση σε θέματα που άπτονται της κτηνοτροφίας. Παράλληλα, μαθαίνει Αγγλικά, ενώ δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να συμμετάσχει και στα μαθήματα κινεζικής που προσφέρει η Αμερικανική Γεωργική Σχολή.

Οι αγελάδες, οι μέλισσες, το άρμεγμα, αλλά και η προστασία του ζώου από αρρώστιες είναι μερικά από τα ζητήματα που μαθαίνει ο Δημήτρης, ενώ τρεις φορές την εβδομάδα το πρόγραμμα περιλαμβάνει και πρακτική άσκηση, την οποία, όπως μας λέει, την προτιμά.

Αυτό, πάντως, που εντυπωσιάζει, είναι ότι ο 17χρονος επιδεικνύει επαγγελματισμό έμπειρου κτηνοτρόφου, καθώς, κληθείς να εκφράσει τα συναισθήματά του για τα ζώα, ανέφερε ότι μοναδική του έγνοια και φροντίδα είναι η υγεία τους. «Δεν θέλω να δεθώ συναισθηματικά, γιατί θα έρθει η ώρα να πρέπει να παραδώσω το προϊόν στους κρεοπώλες και δεν θα μπορώ να κάνω τη δουλειά μου».

Η Αμερικανική Γεωργική Σχολή στη Θεσσαλονίκη, όπως ανέφερε, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο διευθυντής του Δευτεροβάθμιου Προγράμματος της Σχολής, Τάσος Αποστολίδης, είναι η μοναδική που μπορεί να βγάλει πιστοποιημένους κτηνοτρόφους, με τη… βούλα του Υπουργείου Παιδείας. Μάλιστα, το σχολικό έτος 2009/2010 αποφοίτησαν από το τμήμα 10 παιδιά, αριθμός ανάλογος με το φετινό.

«Οι περισσότεροι ενεργοί κτηνοτρόφοι είναι έρμαιο των γαλακτοβιομηχανιών, γιατί πολύ απλά δεν έχουν τη γνώση για να πάνε παραπέρα» επισημαίνει ο κ. Αποστολίδης, προσθέτοντας ότι «οι νέοι κτηνοτρόφοι είναι άρτια καταρτισμένοι και δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα αναφορικά με τη μελλοντική τους πορεία».

Από την πλευρά του, ο Σωτήρης Γιαλαμάς, διευθυντής της Επαγγελματικής Σχολής, δεν παραλείπει να σημειώσει ότι για όσους ασχολούνται με την εκπαίδευση των παιδιών αυτών, «οι μαθητές μας, δεν είναι απλά παιδιά, αλλά τα παιδιά μας».

 Παρασκευή, 14 Ιανουαρίου 2011,