Καθημερινά... με τον Πάνο Αϊβαλή // Επικοινωνία στο email: arkadikovima@gmail.com

Aγοράζουμε ελληνικά προϊόντα για να στηρίξουμε τους Έλληνες παραγωγούς!

Καλωσορίσατε

στις σελίδες με εδήσεις και άρθρα για τα δώρα που μας δίνει η ευλογημένη αρκαδική γη εδώ και αιώνες


Επισκεφθείτε την νέα μας Ιστοσελίδα

Επισκεφθείτε την  νέα μας Ιστοσελίδα
......................................................Επισκεφθείτε την Σελίδα της εφημερίδας "Αρκαδικό Βήμα".........................

Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

«Τρόποι και χειρισμοί για καλύτερη συντήρηση και ασφάλεια των τροφίμων»





ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ


«Τρόποι και χειρισμοί για καλύτερη συντήρηση και ασφάλεια των τροφίμων»

Τα τρόφιμα είναι οργανική ύλη ζωϊκής ή φυτικής προέλευσης που υφίσταται μεταβολές. Οι μεταβολές αυτές οδηγούν σε αλλοίωση των τροφίμων και ένας από τους τύπους αλλοίωσης είναι η μικροβιακή.  Επομένως οι μικροοργανισμοί (εκτός από τους ωφέλιμους) μπορεί να αποτελέσουν πρόβλημα στα τρόφιμα, προκαλώντας τροφογενείς ασθένειες στον άνθρωπο.  Η συντήρηση των τροφίμων παίζει σημαντικό ρόλο για αποφυγή της αλλοίωσης και εξασφάλιση της υγείας. Οι μέθοδοι συντήρησης μπορεί να είναι φυσικές, χημικές και βιολογικές.
Για τις καθημερινές πρακτικές και χειρισμούς στο σπίτι και την σωστή συντήρηση των τροφίμων και προπάντων την αποφυγή τροφογενών ασθενειών, θα μας  μιλήσει

η Δρ.  Χρυσούλα Τάσσου

Μικροβιολόγος Τροφίμων- Ερευνήτρια
στο Εθνικό Κέντρο Αγροτικής Έρευνας (ΕΘΙΑΓΕ)

Την Τετάρτη, 2 Φεβρουαρίου 2011 και ώρα 7.00μμ

στο Πολιτιστικό Κέντρο Σταδίου Τεγέας
Η είσοδος είναι ελεύθερη.


Βίκυ Κεφαλληνού
Κοινωφελές Ιδρυμα Μιχαήλ Ν. Στασινόπουλος – Βιοχάλκο
Λεωφ. Μεσογείων 2-4,
11527 Αθήνα.
Τηλ. 210 6861486
Fax  210 6861427
Κιν.  6974 401486

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Το περιβάλλον, όπως και πολλά άλλα κοινωνικά αγαθά, δεν πρέπει να θυσιάζονται στο όνομα της ανάπτυξης...


. Νομοσχέδιο για τη Βιοποικιλότητα: η συνεπής προσέγγιση
Της  Ιόλης  Χριστοπούλου*
Το περιβάλλον, όπως και πολλά άλλα κοινωνικά αγαθά, δεν πρέπει να θυσιάζονται στο όνομα της ανάπτυξης. H λογική που πρεσβεύει ότι το περιβάλλον αποτελεί τροχοπέδη για την ανάπτυξη ή πολυτέλεια σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία είναι όχι μόνο παρωχημένη αλλά και αντίθετη με τις διεπιστημονικές διαπιστώσεις που θεωρούν τα υγιή οικοσυστήματα ως βάση για την κοινωνική ευημερία.
Παρόλα αυτά, δεν είναι λίγες οι προτάσεις της κυβέρνησης οι οποίες, αποσκοπώντας στην ενίσχυση της οικονομίας, ενέχουν τον κίνδυνο της χαλάρωσης των δικλίδων ασφαλείας που έχουν θεσπιστεί για την προστασία του περιβάλλοντος. Πλέον ενδεικτικό παράδειγμα, ο νόμος για την επιτάχυνση των μεγάλων επενδύσεων (fast track) που παρακάμπτει κρίσιμα βήματα στη διαδικασία της περιβαλλοντικής αδειοδότησης. Η δίνη τέτοιων αποφάσεων δεν αφήνει περιθώριο εφησυχασμού, απαιτώντας διαρκή εγρήγορση από όλους μας.
Μέσα σε αυτό το κλίμα όμως, υπάρχει μια πρόταση πολιτικής που ξεχωρίζει. Δεν είναι άλλη, από το νομοσχέδιο για τη βιοποικιλότητα, το οποίο βρίσκεται στο επίκεντρο της περιβαλλοντικής επικαιρότητας, καθώς έχει κατατεθεί στη Βουλή και οδεύει προς ψήφιση. Παρόλο που μας προβληματίζει η έλλειψη συνέπειας και συνοχής που διέπει την κυβερνητική πολιτική, καθώς φαίνεται να απουσιάζει συντονισμός ως προς την προσήλωση στην προώθηση μιας «πράσινης οικονομίας», το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, αντίθετα με άλλες κυβερνητικές επιλογές, αποσκοπεί στην ενίσχυση της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος. Ως εκ τούτου, ίσως αποτελεί και ένα από τα πιο ουσιαστικά βήματα προς τη μετάβαση σε μια νέα αντίληψη περί ανάπτυξης που αναγνωρίζει την αξία της βιοποικιλότητας και μετρά την ευημερία πέρα από οικονομικούς δείκτες.
Αξίζει να θυμηθούμε ότι το νομοσχέδιο αποτελεί εν μέρει καρπό μίας πρωτοβουλίας δέκα περιβαλλοντικών οργανώσεων, οι οποίες λόγω της συσσωρευμένης εμπειρίας ετών στη διατήρηση της ελληνικής φύσης και στη βάση σύγχρονων επιστημονικών προσεγγίσεων, θεώρησαν απαραίτητη την επικαιροποίηση του θεσμικού πλαισίου προστασίας της βιοποικιλότητας. Ανεξάρτητα από ποιο κόμμα θα κέρδιζε τις εκλογές του 2009, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις είχαν προετοιμάσει μια πρόταση διαλόγου που θα παρουσίαζαν σε όποιον κι αν αναλάμβανε τα ηνία της περιβαλλοντικής διακυβέρνησης της χώρας την επομένη των εκλογών.
Δεδομένα όπως αυτά που περιλαμβάνονται στα νεοεκδοθέντα Κόκκινα Βιβλία Απειλούμενων Ειδών Πανίδας και Χλωρίδας και στην αξιολόγηση της βιοποικιλότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής καταδεικνύουν τη συνολική περιβαλλοντική υποβάθμιση της χώρας και τονίζουν την ανάγκη προστασίας των σημαντικών οικολογικών της χαρακτηριστικών. Ο συνεχής αγώνας δρόμου για την αποφυγή καταδικών στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, η καθυστερημένη ενσωμάτωση των ευρωπαϊκών και διεθνών εξελίξεων και το παλαιωμένο εθνικό πλαίσιο, αποτέλεσαν επιπλέον αποδείξεις ως προς τον επιτακτικό χαρακτήρα της πρωτοβουλίας των οργανώσεων.
Μετά από μήνες επεξεργασίας κατατέθηκε στη Βουλή ένα νομοσχέδιο που εκσυγχρονίζει τη θεσμική προστασία της βιοποικιλότητας, καλύπτει κενά και εισάγει έννοιες και θέματα για πρώτη φορά στο εθνικό δίκαιο. Με δεδομένο ότι η Ελλάδα διαθέτει μία από τις πλουσιότερες βιοποικιλότητες στην Ε.Ε., η συζήτηση γύρω από το νομοσχέδιο θα έπρεπε να αναγνωρίζει τις διατάξεις που επιδιώκουν να προλάβουν την περαιτέρω υποβάθμισή της. Δυστυχώς όμως, πολλοί δεν αντιλήφθησαν ότι αυτός ήταν ο σκοπός της αύξησης της αρτιότητας σε περιοχές εκτός σχεδίου που έχουν ενταχθεί στο οικολογικό δίκτυο Natura 2000. Αντίθετα, απειλώντας να καταψηφίσουν το νομοσχέδιο, θα προτιμούσαν τη διαιώνιση μιας από τις κυριότερες απειλές για την ελληνική φύση που είναι η διάσπαρτη και εκτός σχεδίου δόμηση που κατακερματίζει οικοτόπους και τοπίο. Θα έπρεπε όχι μόνο να στηρίξουν τη συγκεκριμένη διάταξη αλλά να και να επιδιώξουν την ολοκληρωτική κατάργηση του δικαιώματος για εκτός σχεδίου δόμηση, προτάσσοντας την ανάγκη προώθησης του χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού που θα επιτρέψει τόσο την ολοκληρωμένη προστασία του φυσικού περιβάλλοντος όσο και τον καθορισμό κανόνων για την ανάπτυξη.
Η αυλαία του Διεθνούς Έτους για τη Βιοποικιλότητα έπεσε τον Δεκέμβριο του 2010. Με το σχετικό νομοσχέδιο δημιουργούνται οι προϋποθέσεις να ξεκινήσει η δεύτερη πράξη για τη διατήρηση του οικολογικού πλούτου της χώρας μας. Περιμένουμε από τη Βουλή των Ελλήνων να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να υπερψηφίσει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο που ενδέχεται να αλλάξει όχι μόνο τα μέτρα προστασίας του φυσικού μας περιβάλλοντος αλλά και την ίδια την αντίληψή μας για αυτό.

* Η Ιόλη Χριστοπούλου είναι υπεύθυνη πολιτικής για το φυσικό περιβάλλον, WWF Ελλάς

* εφημ. Η ΑΥΓΗ  Ημερομηνία δημοσίευσης: 29/01/2011

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Tο δέντρο στην ελληνική μυθολογία


γράφει η  Mάρω Παπαθανασίου, Eπίκ. Kαθηγήτριας του Πανεπιστημίου Αθηνών

24grammata.com/ αρχαιότητα/ φύση


H Παρατήρηση των μεταβολών στον φυτικό κόσμο μέσα στον κύκλο των εποχών, και η συμμόρφωσή του σε αυτές, αποτέλεσε για τον πρωτόγονο άνθρωπο θεμελιώδη προϋπόθεση για την επιβίωσή του. aμεσα εξαρτημένος από τον κύκλο της βλάστησης, στάθηκε με δέος απέναντι στη Γη και στην αστείρευτη αναπαραγωγική ικανότητά της. Tην αέναη αυτή δύναμη ο πρωτόγονος τη λάτρεψε προσωποποιώντας την στη μορφή της Mεγάλης Θεάς, και τίμησε το φαινόμενο της εποχικής περιοδικότητας της βλάστησης στη μορφή του συζύγου ή εραστή της, του ωραίου «θνήσκοντος» θεού που πεθαίνει και ανασταίνεται κάθε χρόνο.
H λατρεία της Mεγάλης Θεάς συνδέεται κατά κανόνα με το ιερό δέντρο της, αλλά και με το νερό της ζωής, καθώς δεν μπορεί να υπάρξει βλάστηση χωρίς νερό. Tον χθόνιο χαρακτήρα της θεάς υπογραμμίζει η συσχέτισή της με το φίδι, που η ιδιότητά του να αποβάλλει εποχικά το δέρμα του και να εμφανίζεται αναγεννώμενο οδήγησε νωρίς στην ανάδειξή τους σε χθόνιο σύμβολο ανανέωσης των ζωτικών δυνάμεων της ζωής, σε «αγαθό δαίμονα», σε στοιχειό-προστάτη του «οίκου» με την ευρύτερη έννοια. H μινωική Mεγάλη Θεά εικονίζεται να κρατάει στα χέρια ή να έχει τυλιγμένο γύρω από τον κορμό της ένα φίδι, που συνδέεται και με το ιερό δένδρο της, το δένδρο της ζωής: το μυθικό δέντρο που φυτρώνει στο μέσο του κήπου των Eσπερίδων, μια μηλιά που οι καρποί της χαρίζουν αιώνια νιότη και που τη φυλάει ένα δρακοντόφιδο κουλουριασμένο γύρω της. Mε το ιερό δένδρο είναι επίσης συνδεδεμένα τα πουλιά, που φωλιάζουν στα κλαδιά του και που, αργότερα, τα αναγνωρίζουμε ως ιερά πτηνά καθενός από τους Oλυμπίους θεούς.
Στη μινωική λατρεία το κατ’ εξοχήν ιερό δένδρο είναι η ελιά. aιωνόβια και αειθαλή τα ελαιόδενδρα, με ρωμαλέους κορμούς και κλώνους, καρπίζοντας κάθε χρόνο προσέφεραν τις ελιές και το λάδι, πολυτιμότατα προϊόντα για τον άνθρωπο. Oι Mυκηναίοι υιοθέτησαν τη μινωική θεά της βλάστησης, όπως δείχνουν οι εικονίσεις σε χρυσά δακτυλίδια των Mυκηνών και της Tίρυνθας. Ως πολεμικός λαός όμως, τη λάτρεψαν και ως πολεμική θεά ή προστάτιδα των ακροπόλεών τους. Eτσι, η θεά προστάτιδα της aκρόπολης των aθηνών, η «γλαυκώπις» (= με μάτια, ή όψη, κουκουβάγιας) aθηνά, με ιερό πουλί τη γλαύκα και ιερό δένδρο την ελιά, φαίνεται να είναι αυτή η ίδια η Πότνια aθηνά των πινακίδων της Γραμμικής γραφής B.
Αναγεννητικές δυνάμεις
Στο υπερκόσμιο ιερό δένδρο της ζωής αναγνωρίζονται αναγεννητικές δυνάμεις, που επιμερίζονται στα κατά κόσμον δέντρα. Eτσι, οι αρχαίοι πάνω στους τάφους φύτευαν (ή άφηναν να φυτρώσουν μόνα τους) δένδρα, έθιμο που διατηρείται ακόμα. H ελιά ως αειθαλής και αιωνόβια έχαιρε προτίμησης: στο μνήμα της Yπερόχης και της Λαοδίκης, στο ιερό της aρτεμίδος στη Δήλο, φύτρωνε, μας πληροφορεί ο Hρόδοτος (Iστ. Δ΄, 33. 34), μια ελιά, και ο Παυσανίας μας λέει για τις ελιές στον περίβολο του μνήματος του aιακού στην aίγινα (Kορινθ. 29,8) και στον τάφο της Iνώς στα Mέγαρα (aττ. 42,7). aλλά δεν είναι μόνο η ελιά: «πτελέας» (φτελιές) φυτεύουν οι νύμφες Oρεστιάδες πάνω στον τάφο του Hετίωνα (Iλιάδα Z΄ 419) και οι aργοναύτες κάτω από μια ψηλόκορμη λεύκα θάβουν τον Kάνθο (aπολλ. aργ. Δ, 1467). Στο μνήμα, τέλος, του Mενοικέα στη Θήβα φύτρωνε μια ροδιά (Παυσ. Bοιωτ. 25,1).
Σε αρχαίες παραστάσεις το δένδρο της δενδρολατρείας συνοδεύει σχεδόν πάντα ένα φίδι-φύλακας. Φίδι και δένδρο είναι και τα δύο σύμβολα ανανέωσης της ζωής, το φίδι επειδή, όπως είπαμε, αλλάζει το δέρμα του, το δένδρο γιατί, αν είναι αειθαλές κρατάει τα φύλλα του (ικμάδα), ή βγάζει νέα φύλλα, αν είναι φυλλοβόλο (αναγέννηση). Γι’ αυτό κλαριά και φύλλα χρησιμοποιούνταν σε μυητικές τελετές και συμβόλιζαν τη μυητική αναγέννηση του μύστη, ή αποτελούσαν το συμβολικό νεκροκρέβατό του. Oι Iδαίοι Δάκτυλοι στην Oλυμπία κοιμούνταν, μας πληροφορεί ο Παυσανίας (Hλ. I, 7,7), επάνω σε χλωρά φύλλα ελιάς, οι Σπαρτιάτες έφηβοι επάνω σε κομμένα καλάμια (Πλουτ. Λυκ., 18), η Πυθία επάνω σε δάφνες (Kαλλιμ. Απόσπ. 194,26). Στα Θεσμοφόρια οι γυναίκες κάθονταν πάνω σε στιβάδες λυγαριάς, οι εορταστές των Mεγάλων Διονυσίων σε στιβάδες κισσού. Oι Σπαρτιάτες απέθεταν τον νεκρό επάνω σε φοινικόφυλλα και φύλλα ελιάς· οι Πυθαγόρειοι τον τύλιγαν με φύλλα μυρτιάς, ελιάς και λεύκας. Στην aθήνα έθαβαν τον νεκρό επάνω σε κληματόφυλλα και φύλλα ελιάς. Kαι ο Eμπεδοκλής, που πίστευε ότι κάποτε μεταξύ άλλων υπήρξε και θάμνος, θεωρούσε ότι η καλύτερη «μετενσάρκωση» σε φυτό είναι σε δάφνη (Απόσπ. 117, 127).
Tο δένδρο -και μαζί το νερό της ζωής- συναντούμε στο Oρφικό χρυσόφυλλο με οδηγίες στον νεκρό για το ταξίδι του στον κάτω κόσμο και τι θα συναντήσει στον δρόμο του: ένα λευκό κυπαρίσσι και δύο βρύσες, τη βρύση της Mνημοσύνης με το νερό της ζωής, και τη βρύση της Λησμοσύνης με το νερό του θανάτου (Oρφ. aπόσπ. 32α).

Mαντική δάφνη
Αλλά το ιερό δένδρο της ζωής είναι επίσης δένδρο μαντικό, άρα και δένδρο γνώσεως. Tο αρχαιότατο δελφικό μαντείο στο Kωρύκειο άντρο του Παρνασσού ανήκε στη Γαία ή Θέμιδα ή Nύχτα. Oι τρεις νύμφες -μορφές, ίσως, της ίδιας θεάς Γης ή «κόρες» της- που δρούσαν σαν μεσάζοντα πνεύματα μεταξύ της θεάς και των ανθρώπων, ονομάζονταν πιθανόν Kωρυκεία, Δάφνη και Θυία. aυτές δίδαξαν, λέει ο μύθος, τη μαντική τέχνη στον aπόλλωνα, κι ήταν όλες τους αγαπημένες του. Mόνο η Δάφνη, κόρη του ποταμού Λάδωνα και της Γης, αντιστάθηκε στην επιθυμία του aπόλλωνα να ενωθεί μαζί της, και για να ξεφύγει παρακάλεσε τη μάνα Γη, που τη μεταμόρφωσε στο ομώνυμο δένδρο (Παυσ. Φωκ. 7, 8). H δάφνη υπήρξε το μαντικό δένδρο του aπόλλωνα στους Δελφούς μέχρι τέλους, δηλαδή ώς τα τέλη του 4ου μεταχριστιανικού αιώνα, οπότε το δελφικό μαντείο εσίγησε: Eίπατε τω βασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά. Oυκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνην, ου παγάν λαλέουσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ. «Πέστε του βασιλιά γκρεμίστηκαν οι πλουμιστές αυλές, δεν έχει ο Φοίβος πια καλύβι, ουδέ προφητικιά ‘χει δάφνη, μήτε πηγή που να λαλεί· και το μιλητικό νερό βουβάθη»: έτσι μετέφρασε ο Kαζαντζάκης τον χρησμό που δόθηκε από το μαντείο των Δελφών στον ιατρό Oρειβάσιο, απεσταλμένο του αυτοκράτορα Iουλιανού (360-363).
Oμοιοι εξηγηματικοί μύθοι είναι αρκετά συνηθισμένοι. H νύμφη Πίτυς, π.χ., κυνηγημένη από τον Πάνα, φυτικό θεοδαίμονα ή προσωποποίηση της φύσης στην πιο «αγρία» μορφή της, μεταμορφώθηκε στο ομώνυμο δένδρο, το πεύκο, για να του ξεφύγει.
O μύθος του Απόλλωνα και της Δάφνης δεν είναι ο μόνος που συνδέει τον θεό της μαντικής με μια νύμφη-δέντρο. H Δρυόπη (που το όνομά της τη συνδέει αλάθητα με το δέντρο γενικά και τη δρυ ειδικά) κόρη του Δρύοπος (δρύοψ, ένα μικρό πουλί σαν δρυοκολάπτης), γιου του ποταμού Σπερχειού, έπαιζε με τις δενδρονύμφες aμαδρυάδες στο όρος Oίτη. O aπόλλωνας, μεταμορφωμένος σε χελώνα, τις άφησε να παίζουν μαζί του κι όταν κάποια στιγμή τον πήρε στην αγκαλιά της η Δρυόπη, η χελώνα έγινε φίδι, οι aμαδρυάδες έφυγαν τρομαγμένες και aπόλλωνας ενώθηκε μαζί της. H ένωσή της με έναν θεό ξέκοψε τη Δρυόπη από τη θνητή της μοίρα: αφού γέννησε τον aμφισσο, οι aμαδρυάδες την πήρανε κοντά τους κι έγινε κι αυτή δενδρονύμφη.
Η δρυς τη Δωδώνης
Στο μαντείο της Δωδώνης, μαζί με τον Δία ως πηγαίο θεό συλλατρευόταν το θηλυκό αντίστοιχό του, η «πότνια» Διώνη, ως θεά των υδάτων, η οποία και χρησμοδοτούσε. Σχετικά με την ίδρυση του μαντείου της Δωδώνης ο Hρόδοτος (Iστορ. B, 54-57) αναφέρει ότι δύο ιέρειες των Θηβών της aιγύπτου θα πουλήθηκαν δούλες, η μια στους Λιβύους και η άλλη στους Θεσπρωτούς. H πρώτη ίδρυσε το μαντείο του aμμωνος Διός στην όαση Σίουα, η δεύτερη θα έκτισε, κάτω από μια βελανιδιά που φύτρωσε μόνη της, ένα ιερό του Διός στη Δωδώνη. aργότερα, αφού έμαθε καλά ελληνικά, θα έκτισε εκεί και το μαντείο. Kαι να πώς ερμηνεύει την τοπική παράδοση για τη μαύρη περιστερά που λαλούσε ανθρώπινα: η περιστερά δεν είναι άλλη από την aιγυπτία, που αρχικά μιλούσε «βαρβαρικά», κάτι ακατάληπτο που έμοιαζε με γλώσσα πουλιών, και αργότερα μίλησε «ανθρώπινα», δηλαδή ελληνικά. Στο μαντείο της Δωδώνης ο τρόπος μαντικής ήταν η ερμηνεία του θροΐσματος των φύλλων της ιερής «φηγού» (βελανιδιάς) και της φλυαρίας των πουλιών μες στα φυλλώματά της, οι δε ιέρειες ονομάζονταν «Πέλειαι», δηλ. περιστερές.
Mε τη βελανιδιά, τη δρυ, συνδέεται στενά ο δρυοκολάπτης, μικρό πτηνό που το κτύπημα του ράμφους του στον κορμό της δρυός αντηχεί χαρακτηριστικά μέσα στο δάσος. H δρυς, σαν δέντρο που συχνότερα από τα άλλα πλήττεται από τον κεραυνό, ήταν ιερό δένδρο του θεού του ουρανού και του κεραυνού· κι ο δρυοκολάπτης («αυτός που κτυπά τη δρυ»), με το φλόγινο χρώμα του φτερώματός του και με τον κτύπο του ράμφους του, έγινε το πτηνό μιμητής ή ταυτοσημεία του θεού του κεραυνού. Kι εφόσον είναι πτηνόμορφη «εμφάνεια» του κεραύνειου θεού, τότε μπορεί να είναι και πατέρας «διός κούρων», θεϊκών διδύμων. Kαι να που ο βασιλιάς της Eλευσίνας Kελεός, που το όνομά του σημαίνει δρυοκολάπτης, είναι πατέρας των διδύμων Iάσου και Tριπτολέμου, που ο πρώτος τους ενώνεται σε ιερογαμία με τη θεά Δήμητρα σε οργωμένο χωράφι της Eλευσίνας και ο δεύτερος διδάσκεται από αυτήν τη γεωργία.

Kαι άλλοι δίδυμοι, οι κατ’ εξοχήν, συνδέονται με τη δρυ και τη δεντρολατρεία: οι Σπαρτιάτες Διόσκουροι μες στην κουφάλα μιας βελανιδιάς ελλοχεύουν περιμένοντας τους αντιπάλους τους δίδυμους aφαρίδες, τον Iδα (=δάσος) και τον Λυγκέα. Kαι ο Λυγκεύς «δρυός εν στελέχει», μες στη βελανιδιά, κατοπτεύει την άφιξη των Διοσκούρων. Oι aρκάδες θεϊκοί δίδυμοι Λεύκαστος και Παρράσιος σε μια βελανιδιά χρωστούν, κατά τον Zώπυρο, την ύπαρξη: όταν γεννήθηκαν τους πέταξαν στον ποταμό Eυρύμανθο, όμως το ρεύμα τούς έφερε μες στην κουφάλα μιας βελανιδιάς και έτσι σώθηκαν. Kαι ο Hρακλής, δίδυμος και αυτός, κάτω από μια δρυ στην κορυφή της Oίτης κάηκε πριν ανεβεί στον Oλυμπο, και μια δρυς, η μαντική φηγός της Δωδώνης, ανήγγειλε τον θάνατό του.
Eίναι γνωστό πως οι δύο βασιλείς της Σπάρτης θεωρούνταν διάδοχοι των Διοσκούρων και κατευθείαν απόγονοι των διδύμων τέκνων του aριστοδήμου (Παυσ. Λακ. 1, 5). Kατά τον Hρόδοτο (Iστ. E, 75), αρχικά στις εκστρατείες των Σπαρτιατών ηγούντο του στρατού και οι δύο βασιλείς, αργότερα όμως νομοθέτησαν ο ένας να παραμένει στη Σπάρτη – και μαζί του το ένα από τα δύο «δόκανα», τα ιερά καλάμια των Σπαρτιατών, ένα είδος «λάβαρων» για τον στρατό τους, τα οποία συνόδευαν πάντα τους δύο βασιλείς στις εκστρατείες. Tα «δόκανα» αποτελούσαν εικόνιση των Διοσκούρων, κάτι που παραπέμπει σε κάποια πρώιμη πίστη περί δενδρομόρφων Διοσκούρων.
Δενδρίτης και Mέγας Bότρυς
Tα επίθετά του «δενδρίτης», «δενδρεύς», «ένδενδρος» μαρτυρούν για τον Διόνυσο μια σχέση με την άγρια βλάστηση/φύση πολύ παλαιότερη από τη σχέση του με τα ήμερα δέντρα και ειδικά το αμπέλι. O Διόνυσος είναι πρώτα πρώτα «άγριος», θεότητα της φύσης η οποία εκτείνεται πέρα από τις καλλιεργημένες γαίες. aπό τα άγρια δέντρα, ιδιαιτέρως το πεύκο και το έλατο παρέμειναν συνδεδεμένα στενά με τη λατρεία του Διονύσου στη μετεξέλιξή της. Oι μαιναδικοί θίασοι, οι όμιλοι των παράφορων συντρόφων του θεού, κρατούν θύρσους από πεύκο, με ένα κουκουνάρι στην κορυφή και στεφανωμένους με κισσό ή κληματόκλαδο, όλα εμβληματικά του θεού. Στις Bάκχες του Eυριπίδη, ο βασιλιάς των Θηβών Πενθέας, διώκτης της λατρείας του Διονύσου, σκαρφαλώνει σε ένα έλατο για να παρακολουθήσει απαρατήρητος τα ιερά όργια των μαινάδων. Oταν γίνεται αντιληπτός, οι μαινάδες ξεριζώνουν το δέντρο και διαμελίζουν τον Πενθέα, που έτσι ταυτίζεται με τον διασπαραγμένο Διόνυσο. Στην Kόρινθο υπήρχε το δένδρο του Διονύσου-Πενθέα, ένα πεύκο που οι Kορίνθιοι, υπακούοντας σε έναν δελφικό χρησμό, το λάτρευαν ως ισόθεο, δηλ. σαν «επιφάνεια» του θεού.

Tα ονόματα Mελιαστές και Πλατανιστές των διονυσιακών θιάσων στην aρκαδία και τη Mαγνησία αντίστοιχα, παραπέμπουν σε εικονίσεις του Διονύσου ως μελία και ως πλάτανο. H λατρεία του Διονύσου Συκίτη στη Λακωνία και του Διονύσου Mειλιχίου στη Nάξο, με προσωπείο από ξύλο συκιάς, καθώς και οι φαλλοί από ξύλο συκιάς στη Pόδο, συνδέει επίσης τη συκιά με τη διονυσιακή λατρεία. Mήλα και ρόδια είναι ιεροί καρποί του Διονύσου, άρα και τα δένδρα που τα παράγουν. aλλά και η Kαρύα (= καρυδιά) ήταν μια αγαπημένη του θεού, που τη μεταμόρφωσε στο ομώνυμο δένδρο.
H λατρεία του Διονύσου Kαρπίου στη Θεσσαλία και του Διονύσου Kαλλικάρπου σε περιοχές της M. aσίας δείχνουν τη σύνδεση του θεού με την ευφορία της γης και τη χθόνια λατρεία. H αρχαιότερη παράσταση του βλαστικού Διονύσου είναι η ξύλινη κολόνα: ο «διοπετής» («αυτός που έπεσε από τον ουρανό») Διόνυσος-στύλος ή Kάδμος ή Kαδμείος, που λατρευόταν στη Θήβα.
aπό τις πιο γνωστές φυτικές ενσαρκώσεις του Διονύσου είναι ο κισσός, φυτό που, ως αναρριχητικό, «συνάπτεται», κυριολεκτικά και μεταφορικά, με το δέντρο. Ως Kισσός λατρεύεται ο Διόνυσος στις aχαρνές, και «κισσόν διασπαράζουν» και τρώνε οι μαινάδες στα νυκτερινά διονυσιακά όργια, aγριώνια και Nυκτέλια, στη Bοιωτία. Tο επίθετό του Περικιόνιος στη Bοιωτία παραπέμπει στον περιτυλιγμένο με κισσό στύλο/Διόνυσο/δέντρο των ανακτόρων του μυθικού Kάδμου. Στην aττική οι «κιττώσεις Διονύσου» αναφέρονται στο στεφάνωμα με κισσό του Διονύσου-στύλου κατά μήνα Γαμηλιώνα.

Tέλος, ο Διόνυσος συνδέεται άρρηκτα με το κλήμα, φυτό και αυτό που, στην άγρια μορφή του κυρίως, εξαρτάται σημαντικά από την αναρρίχησή του σε παρακείμενο δέντρο: το θαύμα των «εφημέρων αμπέλων», που καρπίζουν σε μια μέρα, την ημέρα των ιερών διονυσιακών οργίων, στην aχαΐα, την Eύβοια, τον Παρνασσό κ.α., αναδεικνύει τον Διόνυσο-Kλήμα. Kαι βέβαια, ως θεός του οίνου ο Διόνυσος σχετίζεται άμεσα με τον καρπό του αμπελιού, το σταφύλι, όπως μαρτυρούν διάφορα επίθετά του: π.χ. Διόνυσος Προτρυγαίος και Διόνυσος Θέοινος στην aττική. Tα επίθετα Σταφυλίτης, Eυστάφυλος, Oμφακίτης, και Bότρυς ταυτίζουν τον θεό με τον καρπό της αμπέλου, ενώ τα επίθετα Θέοινος και aκρατοφόρος με τον παραγόμενο οίνο.
Kλήμα, Bότρυς και Oίνος ο Διόνυσος· και, κατά τον Kλήμεντα τον aλεξανδρέα, «μέγας βότρυς ο υπέρ ημών θλιβείς» Xριστός. O οποίος, απευθυνόμενος στους μαθητές του, λέει ο ίδιος, ή μάλλον διά στόματος Eυαγγελιστού Iωάννου (Iω. 15: 1, 5): «Eγώ ειμί η άμπελος, η αληθινή,… υμείς τα κλήματα». Kαι, παραδίδοντας το μυστήριο της Θείας Eυχαριστίας, ταυτίζει τον οίνο με το αίμα του: «Tούτο εστί το αίμα μου. .. το περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών» (Mατθ. 26: 28).

Bιβλιογραφία
Π. Λεκατσά, «H Ψυχή». Eκδ. Iνστ. aθηνών.
Π. Λεκατσά, «Διόνυσος». Eκδ. Σχολής Mωραΐτη.
al. Krappe, «Eλληνική Mυθολογία».

εφημ. Καθημερινή

Διαβάστε στο νέο φύλλο του "Αρκαδικού Βήματος" για το σπήλαιο Κάψια στα δέκα πιο αξιόλογα σπήλαια της Ελλάδας κ.ά.


Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

Από τις 24 έως 29 Ιανουαρίου αναμένεται να πληρωθούν απ' τον ΟΠΕΚΕΠΕ περίπου 2.500 αγρότες για επιδοτήσεις το 2010

Από ΟΠΕΚΕΠΕ οι πληρωμές των επιδοτήσεων του 2010

Το επόμενο δεκαήμερο, δηλαδή από τις 24 ώς τις 29 Ιανουαρίου αναμένεται να πληρωθούν απ' τον ΟΠΕΚΕΠΕ περίπου 2.500 αγρότες που δεν πήραν επιδοτήσεις το 2010 ενώ τις δικαιούνταν, κυρίως λόγω σφαλμάτων στο σύστημα διασταύρωσης.
Θα χρειαστεί να περιμένουν ορισμένοι μεμονωμένοι παραγωγοί, που δεν πήραν επιδότηση κυρίως λόγω λαθών των ίδιων ή των συνεταιρισμών, κατά τη διαδικασία συμπλήρωσης των αιτήσεων.
Ως τώρα έχουν πληρωθεί περίπου 710.000 παραγωγοί απ' τους 720.000, που έχουν κάνει αιτήσεις (σ.σ. στους 10.000 συγκαταλέγονται και μη δικαιούχοι).
Στις 24 Ιανουαρίου ξεκινά η πληρωμή επιδοτήσεων σε περίπου 2.500 παραγωγούς, προερχόμενους κυρίως από Θεσσαλία, Σέρρες, Εβρο και λιγότερο από Πελοπόννησο, Ηπειρο κ.α. Τα μεγαλύτερα προβλήματα προέκυψαν σε περιοχές με βοσκοτόπια. Ειδικότερα παρατηρήθηκαν:
**Τεχνικά προβλήματα υπολογιστών κατά τη μεταφορά στοιχείων από συνεταιρισμούς/Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών στο υπουργείο (σφάλματα στην ψηφιοποίηση χωραφιών).
**Λάθη σε δηλώσεις αγροτών με ποσοστά συγκαλλιέργειας ή συνιδιοκτησίας με άλλους συγγενείς, που εντοπίστηκαν με δορυφορική εικόνα.
Λάθη όμως έγιναν κι από αγρότες που δεν συμπλήρωσαν σωστά αιτήσεις οι ίδιοι ή οι συνεταιρισμοί.
Χαρακτηριστική η περίπτωση του Α.Κ. στην Αργολίδα, που παρέδωσε σχεδόν 18 τόνους πορτοκάλι για χυμοποίηση. Δεν πήρε επιδότηση διότι το ΑΦΜ του μπερδεύτηκε με άλλης κυρίας. Το λάθος αναγνώρισε ο συνεταιρισμός, αλλά μέχρι στιγμής παραμένει απλήρωτος.
Τα σφάλματα σε μεμονωμένους παραγωγούς, μας ανέφερε ο αντιπρόεδρος του ΟΠΕΚΕΠΕ Μόσχος Κορασίδης, απαιτούν διοικητικές πράξεις, οι οποίες μπορούν να γίνουν μέχρι τέλος Ιανουαρίου.
Οπως παραδέχτηκε, θα υπάρξει μια μικρή καθυστέρηση και θα χρειαστεί να μεταβούν οι αγρότες στις κατά τόπους Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών ή στα γραφεία του ΟΠΕΚΕΠΕ. Βασικό στοιχείο είναι ο τίτλος κυριότητας του αγροτεμαχίου ή τουλάχιστον η αναγραφή του στο Ε9.


Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

«Δεν θέλω να αφήσω το χωριό μου και να πάω στο κλεινόν άστυ»

Ένας σύγχρονος... τσομπάνης


«Μάθε παιδί μου γράμματα, αλλιώς θα σε πάρω μαζί μου στα ζώα» έλεγε, με… απειλητική διάθεση, πριν από κάποια χρόνια, ο πατέρας του 17χρονου σήμερα Δημήτρη Κούρου στον γιο του. Πού να το φανταζόταν ότι ο γιος του, που έως πρόσφατα «έβλεπε» το μέλλον του μέσα σ' ένα συνεργείο, περιστοιχισμένος από αυτοκίνητα και μηχανές, θα αποφάσιζε να γίνει τελικά τσομπάνης.
Όχι, όμως, ένας τσομπάνης απ' αυτούς που φιγουράρουν σε φωτογραφίες εποχής και πρωταγωνιστούν στις ασπρόμαυρες ταινίες του παλιού, ελληνικού κινηματογράφου, αλλά ένας σύγχρονος κτηνοτρόφος, με σφαιρική άποψη για όλα τα ζητήματα που απασχολούν σήμερα τον κλάδο της κτηνοτροφίας και γνώσεις Αγγλικής.
«Θέλω να προκόψω και να έχω λεφτά, όχι να χτυπάω μύγες σ' ένα άδειο συνεργείο» λέει στο Α.Π.Ε. – Μ.Π.Ε. ο νεαρός από το Μαρτίνο Φθιώτιδας, ο οποίος διαπίστωσε νωρίς ότι ως μηχανικός αυτοκινήτων δεν θα μπορέσει να κάνει όλα όσα ονειρεύεται στη ζωή του, αφού στο χωριό του, όπως αναφέρει, «τα συνεργεία δεν έχουν δουλειά, άρα δεν έχουν λεφτά και προκοπή».
Κι έτσι, αυτό που κάποτε του έλεγε ο πατέρας του κι έμοιαζε «απειλή», σήμερα αποτελεί για τον 17χρονο Δημήτρη όνειρο ζωής. Να αναλάβει, δηλαδή, την κτηνοτροφική μονάδα του 47χρονου πατέρα του, με 400 ζώα, και όχι μόνο να τη μεγεθύνει και να την εκσυγχρονίσει, αλλά να τη μετατρέψει σε στολίδι της περιοχής.
«Δεν θέλω να αφήσω το χωριό μου και να πάω στο κλεινόν άστυ» μας λέει ο νεαρός από τη Φθιώτιδα και μας εξομολογείται ότι, σήμερα, νιώθει πως ο πατέρας του τον αντιμετωπίζει ως το «συνεταιράκι» του και τον περιμένει να ολοκληρώσει τη θητεία του στο στρατό και μαζί πια, με αέρα ανανέωσης, να «τρέξουν» την κτηνοτροφική τους μονάδα, που σημαίνει σκληρή και συνεχόμενη δουλειά.
Πάντως, όταν η σκέψη ενασχόλησης με την κτηνοτροφία έγινε απόφαση ζωής, ο Δημήτρης στενοχωριόταν που θα έπρεπε να αφήσει τους φίλους του, να αλλάξει τις συνήθειές του στο χωριό και να έρθει στην Αμερικανική Γεωργική Σχολή Θεσσαλονίκης, προκειμένου να σπουδάσει την ειδικότητα της ζωοτεχνίας.
Το συναίσθημα, ωστόσο, της… λύπης, κράτησε μόλις μια εβδομάδα, αφού τελικά ο Δημήτρης ενσωματώθηκε γρήγορα και με επιτυχία στο κοινωνικό σύνολο του οικοτροφείου, που, όπως λέει πια, «θα μου λείψει, όταν φύγω».
Ο Δημήτρης Κούρος, μιλώντας για τα συνήθη προβλήματα των συναδέλφων του εξαιτίας της συρρίκνωσης του εισοδήματος τους, σημειώνει: «Στο χωριό μου δεν είναι έτσι τα πράγματα. Και καλές τιμές στο γάλα πετυχαίνουμε με τους συνεταιρισμούς και τα εργοστάσια και τα κρέατά μας διατίθενται ικανοποιητικά. Το μόνο που παρατηρείται είναι, ίσως, κάποιες καθυστερήσεις, μικρής διάρκειας, στην αποπληρωμή. Αλλά αυτό δεν με πειράζει. Ας πάρω τα λεφτά κι ας είναι και λίγο αργότερα».
«Στη σχολή, η καθημερινότητα κυλά όμορφα» λέει ο 17χρονος Δημήτρης, αναφέροντας ότι καθημερινά, επί πέντε ώρες, έχει θεωρητική και πρακτική άσκηση σε θέματα που άπτονται της κτηνοτροφίας. Παράλληλα, μαθαίνει Αγγλικά, ενώ δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να συμμετάσχει και στα μαθήματα κινεζικής που προσφέρει η Αμερικανική Γεωργική Σχολή.
Οι αγελάδες, οι μέλισσες, το άρμεγμα, αλλά και η προστασία του ζώου από αρρώστιες είναι μερικά από τα ζητήματα που μαθαίνει ο Δημήτρης, ενώ τρεις φορές την εβδομάδα το πρόγραμμα περιλαμβάνει και πρακτική άσκηση, την οποία, όπως μας λέει, την προτιμά.
Αυτό, πάντως, που εντυπωσιάζει, είναι ότι ο 17χρονος επιδεικνύει επαγγελματισμό έμπειρου κτηνοτρόφου, καθώς, κληθείς να εκφράσει τα συναισθήματά του για τα ζώα, ανέφερε ότι μοναδική του έγνοια και φροντίδα είναι η υγεία τους. «Δεν θέλω να δεθώ συναισθηματικά, γιατί θα έρθει η ώρα να πρέπει να παραδώσω το προϊόν στους κρεοπώλες και δεν θα μπορώ να κάνω τη δουλειά μου».
Η Αμερικανική Γεωργική Σχολή στη Θεσσαλονίκη, όπως ανέφερε, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο διευθυντής του Δευτεροβάθμιου Προγράμματος της Σχολής, Τάσος Αποστολίδης, είναι η μοναδική που μπορεί να βγάλει πιστοποιημένους κτηνοτρόφους, με τη… βούλα του Υπουργείου Παιδείας. Μάλιστα, το σχολικό έτος 2009/2010 αποφοίτησαν από το τμήμα 10 παιδιά, αριθμός ανάλογος με το φετινό.
«Οι περισσότεροι ενεργοί κτηνοτρόφοι είναι έρμαιο των γαλακτοβιομηχανιών, γιατί πολύ απλά δεν έχουν τη γνώση για να πάνε παραπέρα» επισημαίνει ο κ. Αποστολίδης, προσθέτοντας ότι «οι νέοι κτηνοτρόφοι είναι άρτια καταρτισμένοι και δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα αναφορικά με τη μελλοντική τους πορεία».
Από την πλευρά του, ο Σωτήρης Γιαλαμάς, διευθυντής της Επαγγελματικής Σχολής, δεν παραλείπει να σημειώσει ότι για όσους ασχολούνται με την εκπαίδευση των παιδιών αυτών, «οι μαθητές μας, δεν είναι απλά παιδιά, αλλά τα παιδιά μας».
 Παρασκευή, 14 Ιανουαρίου 2011,

Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

Εργαστηριακή έρευνα για το DNA του λαδιού, στα Χανιά...

Νέα μέθοδος που χρησιμοποιείται αλλά και για τις πληροφορίες που παίρνουν οι ειδικοί...

Το μοναδικό στην Ελλάδα εργαστήριο που εφαρμόζοντας την μέθοδο της βιοτεχνολογίας εξετάζει το DNA του λαδιού λειτουργεί στο Μεσογειακό Αγρονομικό Ινστιτούτο Χανίων. Επικεφαλής του εργαστηρίου είναι ο καθηγητής Παναγιώτης Καλαϊτζής που μίλησε για την μέθοδο που χρησιμοποιείται.


"Όπως ξέρετε το DNA ενός ανθρώπου, μπορεί να προσδιορίσει την ταυτότητά του. Το ίδιο ακριβώς, μπορεί να γίνει και με το ελαιόλαδο. Το DNA το όποιο μπορούμε να απομονώσουμε από το ελαιόλαδο, μπορεί να προσδιορίσει την ταυτότητα του ελαιόλαδου, δηλαδή με άλλα λόγια την ποικιλία προέλευσής του".

Όπως ο ίδιος εξήγησε, "το ελαιόλαδο, είναι φυσικός χυμός άρα μέσα του έχει υπολείμματα από το φρούτο της ελιάς και αυτά τα υπολείμματα αποτελούνται από φυτικά κύτταρα. Αυτά τα φυτικά κύτταρα έχουν DNA άρα, πρωταρχικός μας στόχος είναι η απομόνωση ανεκτής ποιότητας DNA από τα φυτικά κύτταρα τα οποία είναι υπολείμματα μέσα στο χυμό του ελαιόλαδου και μετά η ανάλυσή τους με τη χρήση μοριακών δεικτών τους οποίους έχουμε αναπτύξει στο εργαστήριο.

Έχουμε δημιουργήσει μια μεγάλη βάση δεδομένων από 45 ελληνικές ποικιλίες ελιάς τις οποίες έχουμε χαρακτηρίσει και ταυτοποιήσει με τη χρήση μοριακών δεικτών. Έτσι έχουμε τη δυνατότητα να βρούμε την ποικιλία προέλευσης του ελαιόλαδου. Είναι μια τεχνική απόλυτα αξιόπιστη καθώς το DNA δεν αλλοιώνεται ούτε επηρεάζεται από τις καιρικές συνθήκες".

Σύμφωνα με τον κ. Καλαϊτζή κάθε ποικιλία ελιάς έχει την δική της ταυτότητα, "το δικό της γενετικό αποτύπωμα το οποίο είναι γραμμένο πάνω στο DNA", όπως χαρακτηριστικά ανέφερε.
Η μέθοδος που χρησιμοποιείται στα εργαστήρια του ΜΑΙΧ σύμφωνα με τον καθηγητή είναι επιστημονικά αποδεκτή και εφαρμόζεται εδώ και χρόνια σε άλλες κυρίως μεσογειακές χώρες.

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

«Διεύρυνση της ψαλίδας των αγροτικών προϊόντων μεταξύ των τιμών παραγωγού και καταναλωτή»


Ερώτηση βουλευτών ΠΑΣΟΚ για τις τιμές των αγροτικών προϊόντων
ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΠΑ.ΣΟ.Κ.


ΕΡΩΤΗΣΗ
ΠΡΟΣ:
Τον Υπουργό Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, κ. Μιχάλη Χρυσοχοΐδη
Τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, κ. Κώστα Σκανδαλίδη

ΘΕΜΑ: «Διεύρυνση της ψαλίδας των αγροτικών προϊόντων μεταξύ των τιμών παραγωγού και καταναλωτή»

Όλοι βιώνουμε τις εκρηκτικές διαστάσεις που έχει πάρει το θέμα με τις υπέρογκες τιμές που είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν οι καταναλωτές στα βασικά είδη διατροφής τους, την ίδια στιγμή που το όφελος για τους παραγωγούς, οι οποίοι προμηθεύουν την αγορά, μειώνεται συνεχώς.

Σε μια τόσο δύσκολη οικονομικά συγκυρία η ψαλίδα τιμών παραγωγού - καταναλωτή σε μια σειρά βασικών προϊόντων διατροφής, παρά τις διαχρονικά διακηρυγμένες προθέσεις από τις πολιτικές ηγεσίες, διευρύνεται συνεχώς όπως επιβεβαιώνει και η πρόσφατη έρευνα της ΠΑΣΕΓΕΣ.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της μελέτης, η ζημία για τους έλληνες παραγωγούς είναι διπλή, καθώς από τη μια αναγκάζονται να πωλούν με μικρότερο κέρδος την ίδια στιγμή που, ελέω… μεσαζόντων, πηγαίνοντας στο «ράφι» για να προμηθευτούν προϊόντα πρώτης ανάγκης, όπως το ψωμί και πολλά άλλα, «χρυσοπληρώνουν» τη διαδρομή μεταξύ χωραφιού ή στάβλου και του ραφιού.

Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι οι παραγωγοί να είναι διπλά ζημιωμένοι, από τη μία ως αγρότες - κτηνοτρόφοι και από την άλλη, μαζί με όλους τους Έλληνες πολίτες, ως καταναλωτές.

Συγκεκριμένα, και σύμφωνα με την έρευνα της ΠΑΣΕΓΕΣ, παρατηρείται δυσθεώρητη διαφορά τιμών στα δημητριακά (από 500% έως 1.550%), στα ζυμαρικά (760%), στο κρασί (750%), στο ρύζι (660%) και ακολουθεί μια σειρά προϊόντων με άνοιγμα ψαλίδας από 170% έως 530% (όπως π.χ. το νωπό κοτόπουλο, τα πορτοκάλια και οι πιπεριές).

Tο κύριο πρόβλημα εστιάζεται στην κερδοσκοπία, τις αδιαφανείς συναλλαγές, τον αθέμιτο ανταγωνισμό και τον οικονομικό εκβιασμό των μεγάλων αλυσίδων λιανικής πώλησης.

Αποτέλεσμα όλων αυτών των πρακτικών είναι οι έλληνες καταναλωτές να πληρώνουν ακριβότερα, ενώ ταυτόχρονα οι Έλληνες παραγωγοί κερδίζουν λιγότερα.

Η έλλειψη αγοραστικής δύναμης από το καταναλωτικό κοινό και η συνεχώς αυξανόμενη ύφεση καθιστούν αναγκαία τη λήψη άμεσων και αποφασιστικών μέτρων, προκειμένου να συγκρατηθούν οι τιμές των προϊόντων και να προστατευτεί ο καταναλωτής από φαινόμενα αισχροκέρδειας. Ήδη διαπιστώνεται ότι τα συναρμόδια υπουργεία καταβάλλουν σημαντική προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση.

ΚΑΤΟΠΙΝ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩ,
ΕΡΩΤΩΝΤΑΙ ΟΙ ΑΡΜΟΔΙΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ:

1) Ποια επιπλέον μέτρα προτίθενται να λάβουν τα συναρμόδια Υπουργεία για τη μείωση της ψαλίδας των τιμών ανάμεσα στον παραγωγό και τον καταναλωτή, την προστασία του καταναλωτή και τον εξορθολογισμό των τιμών των προϊόντων;

Αθήνα, 10.1.2011

Οι ερωτώντες Βουλευτές

1. Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος
2. Κατρίνης Μιχάλης
3. Καρτάλης Κωνσταντίνος
4. Οικονόμου Αθανάσιος
5. Σαλαγιάννης Νικόλαος
6. Γρηγοράκος Λεωνίδας
7. Γιαννακοπούλου Νάντια
8. Σπηλιόπουλος Κωνσταντίνος
9. Νασιώκας Έκτορας
10. Αντωνίου Τόνια
11. Γιαννακά Σοφία
12. Μίχου Μαρία
13. Σκραφνάκη Μαρία
14. Κουτμερίδης Ευστάθιος
15. Περλεπέ Σηφουνάκη Αικατερίνη
16. Αμοιρίδης Ιωάννης

Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Μαγουλιανιτών

hspace=2
Σκοπός του είναι η σύσφιξη των σχέσεων των συμπατριωτών και η εκτέλεση πάσης φύσεως έργων κοινής ωφέλειας στα Μαγούλιανα.

Για την πραγματοποίηση των σκοπών του ο Σύλλογος, στη διάρκεια της πενηντάχρονης και πλέον ζωής του, συντέλεσε στην πολιτιστική και κοινωνική ανάπτυξη του χωριού με διαλέξεις, δημοσιεύματα, εκδρομές με παραστάσεις και υπομνήματα.
Σήμερα ο Σύλλογος, σε μια προσπάθεια περαιτέρω προωθήσεως των σκοπών του με την συμμετοχή και συμπαράσταση όλων ανεξαιρέτως των Μαγουλιανιτών, πορεύεται στη νέα του αποστολή με συνεχείς εκδηλώσεις.

Ο Παραδοσιακός Ξενώνας “1821 Εν Δολιανοίς” στην Αρκαδία


 Αρκαδία 


Ειδυλλιακή εικόνα από τον Ξενώνα
Ειδυλλιακή εικόνα από τον Ξενώνα  Ο Ξενώνας βρίσκεται στα Άνω Δολιανά, σε υψόμετρο 1050 μέτρων στο βουνό του Πάρνωνα. Με 10 χρόνια λειτουργίας και πρόσφατα ανακαινισμένος ο ξενώνας είναι έτοιμος να σας φιλοξενήσει όλο το χρόνο, προσφέροντας μια λιτή και ατμοσφαιρική διαμονή υψηλού επιπέδου.
30 φωτογραφίες
Στο χώρο αυτό στεγαζόταν το Δημοτικό Σχολείο από το 1927.
Εναρμονισμένος με το τοπίο ο ξενώνας χρησιμοποιεί σαν βασικό υλικό στα κτίσματα την λευκή μαρμαρόπετρα, ενώ στο εσωτερικό χαρακτηριστική είναι η παρουσία του ξύλου στα ταβάνια και τις εσωτερικές σκάλες.
Κάθε εποχή είναι ιδιαίτερη στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας. Έτσι και στην Ορεινή Αρκαδία η εναλλαγή στα χρώματα και τις μυρωδιές είναι συναρπαστική. 

Διαμονή
Το συγκρότημα έχει 4 μεζονέτες και 6 δωμάτια, όλα με διπλά κρεβάτια. Στις μεζονέτες, που είναι διώροφες, μπορούν να φιλοξενηθούν μέχρι και 6 άτομα, αφού διαθέτουν 2 διπλά κρεβάτια αλλά και σαλόνι με καναπέ. Επίσης διαθέτουν ξεχωριστά μπάνια. Τα δωμάτια διαθέτουν όλες τις ανέσεις ενός πρώτης κατηγορίας καταλύματος. Το κόστος των δωματίων ξεκινά στα 90 ευρώ και φτάνει για τις μεζονέτες των 6 ατόμων στα 185 ευρώ. Επικοινωνήστε με το Ξενώνα καθώς ενδέχεται να υπάρχουν προσφορές διαμονής σε διάφορες περιόδους. Γίνονται δεκτές και οι κάρτες Visa, Master card, Diners.
Στο διπλανό κτήριο, στο παλιό - και πρώτο - σχολείο του χωριού που κτίστηκε το 1852, βρίσκεται η αίθουσα πρωινού καθώς και ο κοινόχρηστος χώρος του καθιστικού με το τζάκι που μπορεί να φιλοξενήσει όλους τους επισκέπτες του ξενώνα και να τους προσφέρει πολλές γεύσεις σοκολάτας και τσαγιού καθώς και μια πλούσια κάβα κρασιών και ποτών. Τέλος υπάρχει και ιδιαίτερος χώρος για όσους ενδιαφέρονται να παίξουν επιτραπέζια παιχνίδια, χαρτιά ή να δουν τηλεόραση.
Το πρωινό είναι πλούσιο και παραδοσιακό και περιλαμβάνει ζυμωτό ψωμί, σπιτικές μαρμελάδες και ζεστά τηγανόψωμα!
ΔραστηριότητεςΟ ξενώνας μπορεί να σας προσφέρει όση ξεκούραση χρειάζεστε. Αν όμως "ξεκουράζεστε" με δράση υπάρχουν πολλοί τρόποι να ενεργοποιηθείτε.

  • Trekking (Πεζοπορία) στο γνωστό Ευρωπαϊκό Μονοπάτι Ε4
  • Ιππασία (με εξωτερικούς συνεργάτες)
  • Ποδήλατο βουνού (με εξωτερικούς συνεργάτες)
  • Οδήγηση εκτός δρόμου
  • Περιήγηση στους "Δρόμους του κρασιού"
Για ηπιότερη "κίνηση" μπορείτε να κάνετε τη βόλτα σας στα μοναστήρια, τους αρχαιολογικούς χώρους της περιοχής καθώς και στα οινοποιεία όπου μια στάση για δοκιμή των τοπικών οίνων μάλλον επιβάλλεται.

Γιορτές - εκδηλώσεις στο χωριό
  • Το πρώτο Σαββατοκύριακο του Νοεμβρίου γίνεται η γιορτή του κάστανου που διοργανώνεται από τον πολιτιστικό σύλλογο του χωριού. Απολαύστε κάστανα μαγειρεμένα με πολλούς διαφορετικούς τρόπους (ψητά-μαγειρευτά-γλυκά) με την συνοδεία εκλεκτού τσίπουρου. Την επόμενη μέρα γίνεται η λειτουργία στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου που είναι ο προστάτης του χωριού, και στη συνέχεια οι κάτοικοι παίρνουν την εικόνα του Αγίου και την μεταφέρουν στα κάτω Δολιανά με τα πόδια μέσα από δασικά μονοπάτια (περίπου 8 ώρες διαδρομή). Αυτό παραδοσιακά σηματοδοτεί και την μετακίνηση των κατοίκων στα Κάτω Δολιανά όπου και θα «ξεχειμωνιάσουν». Η επιστροφή τους γίνεται μετά το Πάσχα, ανήμερα του Αγίου Γεωργίου.
  • Τον Δεκαπενταύγουστο διοργανώνεται από τον αθλητικό σύλλογο του χωριού πανηγύρι με ζωντανή μουσική,ντόπια κρέατα και κρασί.
  • Τέλος, κάθε 4 χρόνια διοργανώνεται η αναπαράσταση της μάχης των Δολιανών που έγινε στις 18 Μαΐου του 1821 με αρχηγό τον «Τουρκοφάγο» Νικηταρά. Η εκδήλωση όμως αυτή έχει 8 χρόνια να πραγματοποιηθεί πιθανών λόγω μεγάλου κόστους.
Πρόσβαση
 Επιλέξτε εδώ για να δείτε την εικόνα σε μεγέθυνση
Τα Άνω Δολιανά είναι πολύ κοντά στην Αθήνα. Δύο ώρες δρόμος, και 20 χλμ. νοτιοανατολικά της Τρίπολης. Αφού φτάσετε στην Τρίπολη, κατευθύνεστε προς Γύθειο, στρίβετε προς Άστρος και μετά το χωριό Ρίζες κάνετε δεξιά προς Άνω Δολιανά.